Παραμύθι του Χρήστου Γιαννάκου.
«“Φοβάμαι στο σκοτάδι!” φώναξε ο Ορφέας.
“Δεν θέλω το σκοτάδι!” ξαναφώναξε ο Ορφέας, το μικρό χελιδόνι, καθώς δυο μεγάλα μάτια τον κοιτούσαν μέσα στην τρύπα του ξερού δέντρου που είχε πέσει.
“Σώπα και μη φοβάσαι”
“Δεν μπορώ να κουνήσω τα φτερά μου. Δεν έχω χώρο.
Και φοβάμαι. Ποιος είσαι εσύ;”
“Σώπα, σου λέω, θα σε βγάλω εγώ από ‘δώ. Σώπα.”
Η μικρή του καρδούλα τρανταζόταν. Δυο μικρά σιγανά δάκρυα φόβου άρχισαν να τρέχουν, μα έκλεισε τα μάτια. Και σώπασε.»
