Σπουργίτι

Έξι ακουαρέλες και ξύλινο παράθυρο σε χρήση εναλλακτικής κορνίζας που διηγείται τη μικρή ιστορία ενός σπουργιτιού. Η ζωγραφιά και η ιστορία δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα.

«Ήρθε τυχαία από τη Μέση Ανατολή. Ξεχάστηκε στο παραπέτο, να τσιμπολογάει ψίχουλα και κιμά από το λαχματζούν που έτρωγε λαίμαργα ο Aaban πριν ξεκινήσει να κάνει κουμάντο στους γερανούς με τα κοντέινερ που κουβαλούσαν μπαχάρια στην Ευρώπη. Στη Θεσσαλονίκη τόλμησε για πρώτη φορά να πετάξει έξω από το πλοίο. Τα σπουργίτια της πόλης το ζήλεψαν και τις νύχτες που έβγαιναν για φαγητό το απόδιωχναν. Κάθε χάραμα το ταΐζω, τινάζοντας το βαμβακερό μου τραπεζομάντιλο, δήθεν τυχαία, στις ρίζες της αγγελικούλας μου, όπου ζει. Τρώει λαίμαργα από φόβο μην έρθουν τα ζηλιάρικα σπουργίτια και το αποδιώξουν. Έτσι όπως έχει φωλιάσει στο μπαλκόνι μου, το ξέρω, με φυλάει.»