18 Μάι “Μουσική “, ένα ποίημα για τη μουσική
“Μουσική”
Ένα μικρό όλο γκρινιάζει,
Ακούει την μουσική
και ξάφνου ησυχάζει.
Ένα κορίτσι τον καμβά
κουράστηκε να ζωγραφίζει,
κουράστηκε να ζωγραφίζει,
ακούει την μουσική
και συνεχίζει.
Ένα αγόρι στις οθόνες βολοδέρνει,
ακούει την μουσική,
κοιτάει τον ουρανό,
κοιτάει τον ουρανό,
πιάνει ένα σύννεφο και φεύγει.
Μια γυναίκα με τον πράσινο κουβά της σφουγγαρίζει,
και σκέφτεται : “είναι λίγο το νερό του κι όμως με πνίγει”.
Μετά ακούει τη μουσική,
το νερό του κουβά, το κάνει λίμνη,
και συνεχίζει.
Όλα τα κοιτάω και τα λυπάμαι,
Ακούω την μουσική,
πολύχρωμα τα βάφω
και δήθεν πετάμε.
υ.γ. πολύ παλιό, γιατί τότε που το έγραψα ήμουν παιδί και ακόμη σε ισχύ.
Μου’ ρθε, την ώρα που άκουγα εξαίσια μουσική, το έψαξα, το βρήκα. και ιδού.