22 Δεκ Τάξη μας, έγινε δική μας, η χρωματιστή μας!!!
Άσπροι τοίχοι. Ντουβάρια γκρι. Τάξεις. Μια ασχήμια, μια μονοχρωμία, που καλλιεργείται και συντηρείται ακόμη καλά. Φτιάχνοντας ανθρώπους που το γκρι είναι το φυσικό τους περιβάλλον και δεν τους ενοχλεί και τόσο όταν … μεγαλώσουν. Γιατί ίσως θα έχουν γίνει μονόχρωμοι άνθρωποι…
Χρωματοεπίθεση λοιπόν!
Τα χρωματιστά παιδιά μας, θέλουμε να είναι πολύχρωμα για πάντα!
Χαρούμενα και γελαστά, όπως σήμερα το πρωί που χόρευαν χαρούμενα μέσα στην τάξη γελώντας δυνατά καθώς αντίκρισαν την χρωματιστή τους τάξη. Κι εγώ ακόμη γελάω και χαίρομαι, τυλιγμένη στις αγκαλίτσες τους και στα φιλιά τους.
Λατρεύω να είμαι στις τάξεις. Δεν ήθελα να φύγω από εκεί μέσα σήμερα. Ήθελα να είμαι η δασκάλα τους της ζωγραφικής και να γελάμε κάθε μέρα. Βουτηγμένοι όλοι στο χρώμα. Και να αντιμιλώ στους γονείς που με μαλώνουν γιατί τα παιδιά τους γυρνάνε λερωμένα. Άκου βρωμιά η μπογιά! Εκθέσεις ζωγραφικής, πασπαρτού, βραβεία… Και… πόσα άλλα…
Και θυμήθηκα πόσο με πονάει που το σχολείο της Ζαλλάδας μου έριξε μια ωραιότατη σπρωξιά και με έβγαλε έξω. Είχα και τα χέρια στις τσέπες… έσπασα τα μούτρα μου!
Το σχολείο όμως για μένα είναι τα παιδιά και θα τρυπώνω όποτε και όπου μπορώ και θα το χρωματίζω, θα το χρωματίζω, θα το χρωματίζω. Με πείσμα τάξης Α’ δημοτικού.
 |
| Ένα χωριό φύτρωσε στην τάξη μας! Πολύχρωμο! |
 |
| Το χωριό μας μας κάνει και γελάμε! |
 |
| Και κοιτώντας το θυμόμαστε την ορθογραφία είναι πιο εύκολα! Αλήθεια! |
 |
| Και τα μαθηματικά, όταν γελάς λύνονται πιο εύκολα. Σίγουρο! |
 |
| Τα ταξίδια μας! |
 |
| Τα βαπόρια μας! |
 |
| Κι ας είναι χάρτινα μας ταξιδεύουν! |
 |
| Και οι θάλασσες μας έχει μέσα καρδούλες! |
 |
| Η τάξη μας μέχρι… χθες! |
 |
| Το δέντρο μας! |
 |
| Και μέσα στο δέντρο μας αρμενίζουμε! |