Το λεξικό δεν ξέρει τι είναι φίλος

 
Το λεξικό δεν ξέρει τι είναι φίλος
 
Για τον φίλο μου Γιώργο
Μερικά χαρτιά με σχέδια,
φτιαγμένα
με μολυβένιες γραμμές
και χάρακα,
με νούμερα ανάμεσα σε βέλη,
φωτοτυπίες,
όλα πιασμένα με συρραπτικό
στην πάνω αριστερή γωνία,
αφημένα πάνω σε ένα
θρανίο της δεκαετίας του ’50.
90 πόντοι
τι ωραία που δεν ξεκινούν από το πάτωμα
-όπως όφειλαν άλλωστε-
μα σε ανεβάζουν
σε σκαλοπατάκι
που θα φτιάξεις.
Nα βλέπεις μέσα από το τζάμι,
του γκρι  θαλάμου
αμμοθύελλες
που δεν θα φτάσουν
στα πνευμόνια σου.
Ένας καφές, μια μπύρα
ένα σάντουϊτς, μια καρέκλα,
όταν δίψασες, πείνασες, κουράστηκες
Και στο τέλος πάντα, πάντα, πάντα,
ένα γρήγορο βάδισμα,
σχεδόν φευγιό,
που προσπαθεί όπως – όπως
 να κρύψει την τεράστια, καλοσύνη
του φίλου.
Ζωγραφιά και λέξεις: Στεφανία Βελδεμίρη